Financial Well-Being Risico en angst

Risico is het potentieel om iets van waarde te verliezen en je kunt het niet vermijden.

 

Veel maatschappijen, bedrijven en organisaties spelen graag in op onze grootste angsten om er hun voordeel aan te doen. Denken we maar aan beveiligingsfirma’s die er niet slechter van worden als er een angstig klimaat is, maar ook verzekeringsagenten kunnen, door in te spelen op je gevoelens voor angst, je mogelijk meer laten verzekeren dan je zou hebben gedaan in een situatie waarbij je het risico best kan dragen. Omwille van de nadruk op verlies en angst voor het verlies ga je mogelijk andere handelingen stellen dan je zou doen met een gerust gemoed.

Nog niet zo lang geleden werden rampen beschouwd als gebeurtenissen met een lage waarschijnlijkheid, omdat ze niet vaak voorkwamen. Die veronderstelling was voor velen geruststellend: de verwachte verliezen van deze rampen (het potentiële verlies dat met een ramp gepaard gaat, wordt vermenigvuldigd met de kans dat die gebeurtenis zich voordoet) was vaak relatief laag. Daarom zouden veel mensen en leiders hun beperkte middelen en tijd concentreren op dagelijkse activiteiten met veel meer zekerheid, in plaats van op bescherming tegen vele onwaarschijnlijke gebeurtenissen.

Maar in de eerste jaren van de 21ste eeuw heeft de wereld te maken gehad met een reeks catastrofes met een totaal nieuwe dimensie die de mindset van vele mensen rond “veiligheid” heeft veranderd. De terroristische aanvallen van 11 september 2001 die de internationale veiligheid voorgoed veranderden, een grote stroomuitval in augustus 2003, steeds grotere en meer verwoestende orkanen en tropische stormen, grote ijskappen die afbrokkelen, een verschrikkelijk beeld dat we kregen uit Italië waarbij er een brug instortte, en zo kunnen we nog wel even doorgaan, om nog niet over de gruwel van IS te spreken. Dit zijn maar een paar voorbeelden in de OESO-landen. Rampen zijn vaak nog destructiever wanneer ze voorkomen in arme of ontwikkelingslanden. Kijk maar terug de afgelopen jaren. De tsunami van december 2004 was verantwoordelijk voor de dood van bijna 300.000 mensen. De grote aardbeving in de provincie Sichuan in China in mei 2008 bracht bijna 50.000 mensen om het leven, slechts enkele weken nadat een grote cycloon meer dan 100.000 mensen in Myanmar had gedood. In feite is er de afgelopen jaren geen periode van zes maanden geweest zonder een grote crisis die tegelijkertijd meerdere landen of bedrijfstakken trof.

Hier moeten we toch een kanttekening bij maken. De berichtgeving in de media is tegenwoordig veel meer ontwikkeld dan 20 jaar geleden; Een ramp die zich voordoet op een ander continent wordt live op tv uitgezonden en radio gemeld. Kranten maken op hun websites nieuwsoverzichten die om de 5 minuten een update brengen zodat de hele wereld het kan volgen, nadat we eerst naar een reclamefilmpje gekeken hebben. We staan ​​er allemaal dichter bij. We worden nauwer betrokken bij de rampen.

Ten tweede, en zeker nog belangrijker: de globalisering van sociale en economische activiteiten over de hele wereld heeft geleid tot onderlinge afhankelijkheden. Vakantie brengt ons steeds verder en langer van huis. Dit is niet nieuw, maar de wereld heeft een mate van inter-connectiviteit bereikt die ongekend is in de geschiedenis. Zo hebben we sinds kort een stroomkabel die tot in het VK loopt. Gaat het hier om een angst voor stroomuitval of om risico-indekking? Moeten we dan toch allemaal investeren in zonnepanelen en alternatieve vormen om zelfvoorzienend te worden in onze energiebehoefte? Vanuit financieel standpunt zou dit ook een goede keuze zijn als je zekerheid wil over je stroomfactuur die de komende jaren volgen.

Zoals de voormalige premier Tony Blair het stelde, is afhankelijkheid het bepalende element van de 21^e eeuw. Als gevolg hiervan zal een ramp die zich op duizenden kilometers afstand van jou afspeelt, waarschijnlijker gevolgen hebben voor jou morgen via rimpel-effecten op verschillende industrieën en landen. We zijn allemaal afhankelijk geworden van elkaar. Ondanks deze twee elementen – toegenomen berichtgeving in de media en onderlinge afhankelijkheid – toont de ernst van deze recente gebeurtenissen ook aan dat de wereld aan het veranderen is en dat we een nieuw tijdperk zijn ingegaan. Het is nu verre van duidelijk dat we deze extreme gebeurtenissen met een lage waarschijnlijkheid moeten blijven associëren van voorkomen.

Op persoonlijk niveau moeten mensen nadenken over hun eigen risico’s en zich niet laten leiden door angst maar berekende keuzes maken die passen binnen hun risicotolerantie. Zo is het ook als het gaat over het aanwenden van spaargeld en vermogen om te investeren in allerhande (financiële) producten. Een beleggingsprofiel zal je rust geven: je belegt binnen je eigen risicotolerantie. Ondernemers hebben een reeks andere risico’s af te dekken dan particulieren. Het is in beide gevallen verstandig om je te laten bijstaan door een adviseur. Maar het is minstens even belangrijk om goed geïnformeerd het gesprek aan te vatten en duidelijk geïnformeerd beslissingen te nemen.

Risicoplanning omvat het verzekeren tegen de financiële gevolgen van een onverwachte gebeurtenis.

 

Consumenten moeten hun risico’s in kaart brengen.

 

Ze meten en beslissen op basis van hun risicotolerantie en hun vermogen om een verlies te incasseren. Dat wegen ze af tegen de kost van de premie die betaald moet worden om het risico af te dekken, met een verzekering of ander instrument dat als doel heeft het risico te verminderen of financieel te elimineren. Verschillende verzekeringen kunnen zeer nuttig zijn, maar een beperkt aantal hiervan zijn wettelijk verplicht in België. Andere verzekeringen zijn niet wettelijk maar wel contractueel verplicht.

 

Een overzicht van de wettelijk verplichte verzekeringen:

• • • Burgerrechtelijke aansprakelijkheid (BA) auto / motorrijtuigen (auto, motorfiets, scooter, speed pedelec, elektrische rolstoel, …) is verplicht voor elk motorvoertuig waarmee u op de openbare weg komt;
    • Als werkgever dien je een Arbeidsongevallenverzekering af te sluiten voor je personeel. Let op: dit is ook nodig voor huispersoneel (tuinman, poetsvrouw, babysitter,…);
    • Ook voor bepaalde beroepen zoals dokters, architecten, reisorganisatoren of boekhouders is een beroepsaansprakelijkheidsverzekering verplicht en ook voor sommige hobby’s, zoals bijvoorbeeld als je wil gaan jagen, moet je een Burgerlijke Aansprakelijkheid verzekering afsluiten;
    • Bepaalde openbare gelegenheden moeten zich verzekeren tegen brand en ontploffingsgevaar.

 

Contractueel verplichte verzekeringen:

• • • Een brandverzekering is niet wettelijk verplicht, maar kan wel door de verhuurder opgenomen worden in zijn huurcontract;
    • Een schuldsaldoverzekering kan door de bank als voorwaarde worden gesteld wanneer je een lening voor jouw woning afsluit;
    • Een omnium voor je auto kan verplicht worden door de financieringsmaatschappij.

 

 

Als het gaat over je onderneming is het jouw taak om erover na te denken en beslissingen te nemen.

 

Hier zijn enkele gebeurtenissen die kunnen leiden tot een financieel verlies bij ondernemers of, in geval van schade door werknemers, verlies waar de werkgever in de meeste gevallen voor zal moeten opdraaien:

• • • Gereedschap en materiaal van de handel wordt gestolen of vernietigd;
    • Bedrijfsvoertuig is gestolen of vernietigd;
    • De werkplaats is beschadigd of vernietigd;
    • Apparaten die je gebruikt om je bedrijf voort te zetten en gegevens bij te houden, raken beschadigd of vernietigd;
    • Je wordt ziek of bent gewond en kan niet werken;
    • Je verwondt iemand tijdens het werk of een van je medewerkers heeft een ongeval;
    • Je beschadigt iemands eigendom tijdens de uitvoering van je werk;
    • …

Over het algemeen moet grootschalig beleid voor risicobewustzijn gebaseerd zijn op het personaliseren van risico’s en moet het de nadruk leggen op effectieve risico-verminderingsstrategieën. Denk maar aan een controle die je door de politie kan laten uitvoeren om na te gaan of je huis goed beveiligd is, of wanneer je op vakantie gaat voor langere periode hen hiervan in te lichten. Een nieuw slot of een duurdere verzekering, een kleine wagen of een grote wagen (veiligheidsmindset), … .

Het is belangrijk om in dit beleid een gevoel van self-efficacy op te nemen en de participatie van de gemeenschap aan te moedigen. Het is niet voldoende om de bevolking informatie te verstrekken over de belangrijkste risico’s waaraan ze worden blootgesteld. Het is noodzakelijk om specifieke langetermijnmaatregelen op te nemen en passende stimulansen te bieden.

Een belastingsvermindering voor mensen die zich goed verzekeren, of die geen geld hebben om zich goed te verzekeren, kan bijvoorbeeld bijdragen tot een betere maatschappij. Uiteraard mag dit niet leiden tot een verhoging van de premie (een potentieel pervers-effect van belastingsvoordelen).

Effectief en efficiënt beleid en strategieën voor risicobewustzijn impliceren een nauwe samenwerking tussen de publieke, private en civiele sector. De overheid kan een belangrijke aanvullende rol spelen bij het implementeren van risico-verminderingsstrategieën, door middel van fiscale prikkels, verplichte verzekeringsregelingen… Niettemin moet de participatie van de overheid in de loop van de tijd blijvend zijn en een verbintenis op lange termijn impliceren, vooral in die grootschalige rampenbeheersystemen: bijvoorbeeld de erkenning van natuurrampen.

 

Heb je vragen na het lezen van dit artikel? Neem dan contact op met ons.

Wil je een verzekeringscheck-up laten uitvoeren door een erkend verzekeringsmakelaar?

Zoek hier een adviseur.